کد مطلب:317875 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:477

گنجینه کتابخانه » شخصیت ها، اصحاب و علماء » حضرت معصومه (س)

گل موسی

بوی باران بود ام باران نمی بارید ، گاهی رد پای عابری خسته كوچه ها را در می نوردید و اهنگ لطیف نسیم كوچه های مدینه را پشت سر می گذاشت . همه ساكت بودند حتی از دیوارهای كاهگلی هم صدایی در نمی آمد . در خانه امام موسی همه چشم انتظار بودند تا میهمانی سبز پوش چشم های خویش را به آنها بسپارد ...

موسی (ع) نماز می خواند و بچه های كوچك چشم به در دوخته اند تا با صدای روح بخش كودكی زیبا به سرور بنشینند . در میان آن منتظران عاشق رضا (ع) از همه نگران تر چشم به در دوخته بود .

عطر بهشت بر شهر وزیدن می گیرد ، چشم های رضا (ع)می درخشد و بر قنوت موسی شبنم می نشیند ؛ ملائك آرام از آسمان می آیند .

خنده بر لبهایشان موج می زند و صدای هلهله كروبیان با گریه آغازین " فاطمه " درهم می آمیزد . گریه و خنده ارمغان این تولد مبارك است كه بر لب و چشم های همه جلوه می كند .

رضا خوشحال است چون خواهرش " فاطمه " را در حریری سبز و زیبا می بیند .امام موسی كاظم (ع) كه سلام نمازش را می دهد به سجده شكر می رود و به شكرانه حضور این دختر اشك می ریزد .

آفتاب وجود فاطمه معصومه (س) زمین را نورانی كرده است ؛ درست مثل زمانی كه مادر بزرگوارش زهرا (س) بدنیا آمده بود . همه شاد باش می گویند . آمده اند به چشم سایی آستان معصومه این گل محبوبه . چشم هایش به زلالی كوثر است . وقتی كه پدر را نگاه می كند زیباترین شعر هستی را با نگاه معصومش می سراید . موسی (ع) گفتاری از پدر بزرگوارش را به یاد می آورد كه فرمود :

" خدا را حرمی است كه آن مكه است ، رسول خدا را حرمی است كه آن مدینه است ، امیرالمومنین را حرمی است كه آن كوفه است و ما را حرمی است كه آن قم است . از فرزندان ما دختری ، فاطمه نام در آنجا دفن می شود كه هر كس او را با معرفت زیارت كند بهشت بر او واجب است .

" نجمه " قنداقه سبزش را در آغوش می گیرد و بوسه اس گرم را نثار پیشانی بلندش می نماید . لبخندی كودكانه بر چهره ملكوتی اش می نشیند . " نجمه " فاطمه " گل موسی " را سخت در آغوش می گیرد و می بوید ، عطری از چهره زیبای فاطمه برانگیخته می شود . وقتی صدای اذان امام موسی كاظم (ع) گوش جان "معصومه" را نوازش می دهد ؛ چشمهایش آینه دار بهشت می شود .

رضا (ع) آرام به فاطمه نگاه می كند و فاطمه هرگاه چهره برادر را زلال چشمش می یابد لبخند می زند و در حافظه تاریخ بار دیگر محبت این برادر و خواهر چون زینب (س) و حسین (ع) ثبت می شود . قاصدكها هم خوشحال و شاد دور سر فاطمه چرخ می خورند و میلاد این محبوبه الهی را جشن می گیرند .